Fukushima Homestay

แรกเริ่มในแผนการเที่ยวไม่ได้กำหนดเมืองฟุกิชิม่าเอาไว้ แต่พอดีหาที่พักเมืองอื่นๆ ไม่ได้เลย (ที่ถูกๆ) ก็เลยจำใจต้องแวะมาพัก พอลงรถ/ฟที่สถานีแห่งเมือง ดร โนงูจิ ก็พบว่าเมืองนี้ดูไม่ค่อยน่าสนใจเท่าไหร่ แม้จะไม่เล็กมากนัก นอกจากนั้นที่พักยังอยู่ไกลจากสถานีไปสัก 25 นาทีได้ เป็นแบบโฮมสเตย์อีกด้วย
นั่งรถบัสไปช่างดูนานจริงๆ ข้ามเขาไปหลายลูกกว่าจะถึง อยู่บ้านนอกเลยก็ว่าได้ เจ้าของบ้านชื่อมิซาโตะ แกกำลังทำกับข้าวอยู่เลยให้คนอื่นออกมารับที่ป้ายรถเมล์ ห้องพักเป็นแบบแยกหญิงแยกชาย ของผู้ชายอยู่ชั้นล่างที่มีห้องอาบน้ำแบบอ่างญีปุ่นและห้องครัว นอกจากนั้นยังมีห้องนั่งเล่นที่มีเก้าอี้ให้ความร้อนแบบญี่ปุ่น
ในห้องนอนจะปูด้วยเสื่อทาทามิ ที่นอนและผ้าห่มจะเก็บไว้ในตู้อีกที ต้องปูเองและเก็บเองกว่าจะปูกันเป็นก็งงๆ กัน เพราะต้องยัดถุงชั้นในด้วย มารู้ตอนหลังว่า เขาจะทำแบบนี้กันทุกที่ จากหน้าต่างมองออกไปเห็นแปลงผัก และสวนโมโม ลงมาที่โต๊ะอาหารทุกคนดูถอดใจไม่รู้ว่าจะไปเดินเที่ยวอะไรเพราะบ้านนอกจริงๆ และพรุ่งนี้ก็มีเวลาว่างหนึ่งวันเต็มๆ ขณะที่พวกเรากำลังกางแผนที่ถกกันอยู่นั้น ลุงมิซาโตะก็บอกว่าพรุ่งนี้แกจะพาไปเที่ยวเอง ขับรถพาไปใกล้ๆ แล้วจะพาไปบ่อตกปลาด้วย พวกเราเป็นคนไทยกลุ่มแรกที่มาพักเลยบริการพิเศษ คราวนี้พวกเราก็เลยนอนกันอย่างมีความสุข

เช้าขึ้นมาลงมากินข้าว มีเทมปุระผัก ปลาย่างและน้ำซุป อร่อยจริงๆ หลังจากนั้นก็ออกจากบ้านมาจอดรถที่ยอดเขาชื่ออะไรจำไม่ได้ แต่เป็นจุดชมวิวที่สามารถมองเห้นภูเขาอาชิได้ ตอนนี้ก็ยังมีหิมะอยู่เลย หลังจากนั้นขับรถข้ามสะพานมาที่วัดอิวาตะ แกคงเห็นว่าเป็นคนไทยชอบมาวัด ที่วัดนี้มีภาพแกะสลักหินไว้เยอะมากเล็กบ้างใหญ่บ้าง อายุเก่าแก่ประมาณ 350 ปีแล้ว ไม่คิดว่าจะพบในญี่ปุ่น
หลังจากนั้นก็ขับรถเล่นผ่านไปตามเขา และแม่น้ำ มีวิวแม่น้ำสวยมาก จนมาแวะกินข้าวกลางวันกันที่บ่อตกปลาตีนเขาเรียวซัน เขาจะแบ่งปลาออกเป็นหลายๆ บ่อแล้วแต่ชนิดของปลา อากาศเย็นสบาย มองเห็นป่าสนกว้างใหญ่เลย จากตรงนี้ขับรถอีกสิบนาทีก็จะมองเห็นเขาเรียวซันได้ชัดเจน เป็นรูปพระนอนหงาย เหมือนจริงๆ


กลับลงมาแกพาไปแวะไร่สตรอเบอรี่และแปลงผัก พอถึงบ้านแกชวนพวกผู้ชายออกไปหาหน่อไม้กันบนเขาหลังบ้าน ดังนั้นมื้อเย็นจึงมีต้มหน่อไม้เพิ่มขึ้นมาอีกอย่าง จริงๆ แล้วชีวิตบ้านนอกแบบนี้ก็ดูมีความสุขดี อากาศก็ดี ขอบคุณลุงแกจริงๆ