วันที่สิบสาม - เซียมซีแบบญี่ปุ่น

วันนี้ได้คุยกับเซ้นเซที่สอนภาษาเลยถามแกเรื่องขนมปังปลาที่มีไส้ต่างๆ ก็เลยรู้ชือว่า ทาอิยากิ แกก็ถามว่าอร่อยไหม ก็เลยตอบเป็นพิธีไปว่าโออิชิ และถูกด้วย แต่จริงๆ แล้วแพงโคตร อันละตั้งสี่สิบบาท จริงๆ ห้าบาทก็พอแล้ว ทำไมค่าครองชีพทีนี่มันถึงได้แพงนักนะ


มาเข้าเรื่องดีกว่า วันก่อนที่ไปโตเกียวหน้าศาลเจ้าหรือในวัดจะเห็นตู้หยอดเหร๊ยญได้อยู่ ไม่ใช่หยอดไข่นะครับ ครั้งละร้อยเยนด้วย ก็สี่สิบบาทอีกแหละ เซียมซีบ้านเราแค่บาทเดียวเอง หรืออย่างมากก็สิบบาทเอง ที่นี่เขานิยมกันมากเลย พอหยอดเหรียญแล้วกด มันจะออกมาเป็นท่อนกระดาษพับเล็ก ที่นี่เขาจะเรียกว่า โอมิคุจิ ครับ จริงๆ เขามีแบบภาษาอังกฤษด้วย แต่อย่างว่านะเราอยากลองภูมิก็เลยเลือกแบบภาษาท้องถิ่น คราวนี้พอคลี่ออกมาถึงกับอึ้ง เพราะมันมีแต่คันจิ ไม่ใช่แค่นั้นลืมนึกไปว่า ภาษาเซียมซีเขามักนิยมใช้เป็นกลอนหรืออะไรที่มันเข้าใจยากมากๆ สุดท้ายก็เลยม้วนมันเก็บไว้เหมือนเดิม เอาไว้ให้ภาษาแก่กล้ากว่านี้ก่อนค่อยเอาออกมาอ่านอีกที