Week-2, Shizuoka city

ทุกวันจะเดินผ่านเส้นทางเดิม แต่ขากลับอาจจะเปลี่ยนเส้นทางบ้างเพราะแวะไปซื้อของ โดยเฉพาะร้าน MOM นั้นเรียกได้ว่าเป็นลูกค้าขาประจำเลย ไปเกือบทุกวัน ไม่ซื้ออะไรก็ไปเดินเล่นก่อนกลับบ้าน มีของขายทุกอย่างโดยเฉพาะของสด ราคาก็ไม่แพง (คนที่ดูแลเขาแนะนำ ไม่รู้ได้เปอร์เซ็นต์หรือเปล่า) ถ้าเป็นอาหารกล่องหรือข้าวกล่องเขาจะลดครึ่งราคาตอนทุ่มนึง แต่ถ้าพวกซูชิหรือปลาดิบเขาจะลดตอนทุ่มครึ่ง แต่ไม่ค่อยได้ซื้อเพราะบางครั้งก็ไม่รอหรือไม่ก็หมดก่อน เขาจะติดสติกเกอร์ไว้ว่า ลดครึ่งนึง ของที่ซื้อประจำก็คือ เนื้อวัว (ของโปรด) ปลาแซลมอน แฮม ไส้กรอก และแอปเปิ้ล ที่นี่ผลไม้แพงทุกอย่างเลย อย่างแอปเปิ้ลที่ว่าถูกๆ แล้วยัง ลูกละ ร้อยเยนหรือ สามสิบกว่าบาทแหนะ ที่ซื้อเพราะมันเก็บไว้ได้หลายวัน แต่ที่ราคาสูสีกะบ้านเราน่าจะเป็นเมล่อนลูกละ แปดร้อยเยน หรือ สองร้อยกว่าบาท ราคาไม่แพงจากบ้านเรามากนัก ตอนจ่ายตังค์เขาจะถามว่า จะเอาถุงพลาสติกไหม ถ้าไม่เอาเขาจะลดให้ สามเยน ดังนั้นก็เลยพกถุงส่วนตัว (ยืดอกพกถุงครับ) ถุงผ้าครับ ก็ที่ได้จาก ททท นั่นแหละครับ ทุกกลางวันต้องกินข้าวกล่องที่เขาบังคับให้ราคา สองร้อยสามสิบเยน รสชาติสุดห่วยทำไงได้ต้องประทังชีวิตไปวันๆ ยังดีที่ได้น้ำพริกเผาจากร้านสอง ที่พี่กุ้งส่งมาให้ คนจีนชอบใจกันใหญ่เลย