วันที่สิบสอง - เป็นไข้นิดหน่อย

เช้าตื่นขึ้นมารู้สึกเลยว่า มีไข้นิดๆ คงเพราะเมื่อคืนอาบน้ำดึกแน่ๆ เลยแล้วผมไม่แห้งด้วย เข้าใจชีวิตนักเรียนนอกเลย ว่ามันช่างรำเค็ญเสียจริง ยังดีที่พกติดยามาเยอะอยู่ไม่มากหรอกแค่ยาแก้ไข้สักร้อยเม็ดได้ และยาอื่นๆ อีก เพราะก่อนมามีแต่คนบอกว่ายาที่นี่มันอ่อนไม่แรง กินแล้วไม่หาย หรือไม่ก็ร่างกายของเราไม่ชินกับยาที่นีก็ได้ ยาบ้านเรามันทำให้กินแล้วไม่นึกถึงสุขภาพภายหน้า แค่ให้หายก็พอ จะได้ขายได้ไงครับ เช้าเลยซัดไปสองเม็ด เข้าไปนั้งเรียนกะ โยชิมูระซัง บ่ายก็ ทานากะซัง หลังเลิกเรียนมาประชุมกับบรรดาคนไทยที่นี่ มีกันไม่กี่คน ว่าจะแสดงอะไรดีในงานอาหารนานาชาติที่จะมีขึ้นอีกสองอาทิตย์ข้างหน้านี้ กลายเป็นว่าทุกคนเห็นด้วยกะไอเดียผมที่จะแสดงเรื่องการละเล่นพื้นบ้านของเด็กไทยอย่างมอญซ่อนผ้า และจบท้ายด้วยรำวงประกอบเพลง โดยจะมีการให้ทุกคนมาร่วมรำวงด้วย น่าจะสนุกเนอะ งานนี้เขาบอกด้วยว่ามีอาหารไทยให้กิน อ้อ ..เริ่มคิดถึงอาหารไทยบ้างแล้วสิ