week 16 , shizuoka : Goten mt view

เช้านี้ปั่นจักรยานไปสถานีฮิกาชิ ชิซึโอกะ ที่อยู่ห่างออกไปสักสิบนาที พอจอดรถเสร็จก็เกือบลืมเอาถุงพลาสติกคลุมเบาะรถ หลังจากซื้อตั๋วเสร็จเดินผ่านเจ้าหน้าที่สถานีเขาคงจำได้ว่ามาทุกสัปดาห์เห็นยิ้มให้ ไม่รู้คิดไปเองป่าว พอเดินลงบันไดเลื่อนไปถึงข้างล่างก็พอดีรถไฟมาพอดี จริงๆ อยากไปดูลานตากกุ้งซากุระ ตัวเล็กๆ แดงๆ แต่เขาบอกว่าตอนนี้ไม่มีแล้ว เขาไม่ทำแบบนั้นแล้ว เลยอดถ่ายรูปลานตากกุ้งกับภูเขาไฟฟูจิที่เป็นแบคกราวด์ด้านหลังเลย
ในรถไฟมีเพื่อนญี่ปุ่นและคนไทยรวมสองคนไปด้วยกัน มุ่งหน้าสู่สถานีชินคัมบารา สถานีนี้ไม่ใหญ่ด้านหน้ามองเห็นเขาโกเท็นเต็มๆ เดินลัดเลาะไปตามบ้านเรือน มองหาป้ายบอกทางเล็กน้อยจนไปพบศาลเจ้าทางขึ้นเขา ใช้เวลาเดินขึ้นสักประมาณสิบนาทีก็เห็นสะพานสีแดง ข้ามช่องเขา ที่นี่เรียกชื่อสะพานแบบนี้เหมือนกันหมดเลยว่า ซึริฮาชิ つりはし　จริงๆ แล้วถ้ามาหน้าซากุระบานจะสวยมากเพราะเดินอยู่ท่ามกลางดอกซากุระเลยทีเดียว
จากสะพานเริ่มเดินขึ้นใกล้ยอดเขาไปทุกที ไม่เหนื่อยเลยเพราะไม่สูงมากแค่ประมาณ 600 เมตรได้มั้ง ข้างบนยอดพบว่ามีหอคอยสำหรับชมวิว ที่สามารถมองเห็นภูเขาไฟฟูจิได้ชัดเจน ดูแล้วอยู่ใกล้มากๆ น่าจะสวยกว่าตรงจุดฟูจิคาว่า ที่มองจากมุมล่างเงยขึ้นไป แต่ที่นี่มองแล้วเหมือนอยู่ระดับเดียวกันเลย ยืนชื่นชมจนหนำใจแล้วก็เดินกลับลงมาวนไปทางด้านหลังอีกทาง ลืมบอกไปว่าที่นี่เขาจัดเป็นเส้นทางเดินไว้แล้ว

เดินเล่นกันลงมาผ่านสวนผลไม้ มีลูกอะไรก็ไม่รู้ และที่แปลกใจคือมีลูกหมากมัน (คนลาวเรียก) หรือก็คือ อัลมอนด์ (ลูกสด) นั่นเอง ที่ญี่ปุ่นก็มีเหมือนกัน ขายใจตลาดแพงเสียด้วยกิโลละ เกือบสองพันเยน แต่ในลาวกิโลละ ซาวบาท (ยี่สิบบาท) เดินเล่นไปเรื่อยๆ เจอบ้านสวยหลังหนึ่งบนเนินมองเห็นทะเลด้วย อยากได้แบบนี้จริงๆ เพลิดเพลินดีอยู่แต่ท้องเริ่มหิวแล้วสิ
เขามีร้านแนะนำชื่อว่า โอยาสุมิ (ที่แปลว่า พักผ่อน) พอเดินเข้าไปไม่มีแขกเลย แต่เขาตกแต่งร้านได้น่านั่งมาก มีโมบายกุ้งเต็มไปหมด ส่วนอีกตัวรูปร่างเหมือนเด็กนุ่งเอี้ยมแดง น่ารักดี โต๊ะนั่งเป็นแบบเสื่อทาทามิด้วย ระหว่างรอคนอื่นสั่งก็เลยถามป้าเขาว่า เขาเรียกเด็กใส่เอี้ยมว่าอะไร แกบอกว่า ซารุโบโบ เขาจะเอาไปแขวนตามศาลเจ้าเพื่อขอให้เด็กในบ้านหายป่วย สรุปว่ามื้อนี้กินเหมือนกันหมดคือข้างฮายาชิ ก่อนออกจากร้านป้าแกก็ใจดียกให้คนละตัว (ตัวละพันเยนแหนะ) แกคงติดใจคนไทยมั้ง


เดินออกจากร้านซึ่งเป็นถนนใหม่ แต่จริงๆ แล้วนี่คือเส้นทางโบราณที่เขาเรียกว่า โทไกโดเซ็น ที่เริ่มตั้งแต่โตเกียว ไปจนถึง เกียวโต ตามถนนยังคงรักษาสภาพแบบเดิมๆ ไว้ให้เห็นอยู่ ตั้งแต่โรงหมอฟัน ร้านทำตุ๊กตา หรือแม้แต่ร้านขายข้าวสาร เมื่อก่อนเขาบอกว่า คนจะสัญจรไปมาคึกคัก แต่ปัจจุบันช่างเงียบเหงาเสียจริง