week-13,shizuoka city

สัปดาห์นี้ได้เรียนงานใหม่ โปรแกรมที่เขาใช้ไม่ใช่ Auto CAD แต่เป็นอะไรก็ไม่รู้ ปุ่มใช้งานไม่มีรูปภาพอีกมีแต่ตัวอักษรคันจิ กว่าจะหาปุ่มเจอก็งงจนหัวหมุนเลย ที่สำคัญไม่ใช่แค่กดปุ่มเดียว ยังต้องกดสองหรือสามปุ่มอีก เรียกว่าต้องถามคนข้างๆ ตลอด แบบว่าวาดรูปและอธิบายว่าเราต้องการแบบนี้ จะต้องกดปุ่มไหนบ้าง แต่พอทำๆไปก็ลืมอีก ไม่กล้าถามคนเดิมต้องเปลี่ยนคนถาม ที่ญี่ปุ่นเขาใช้แต่แบบมุมที่สามเท่านั้น แถมรายละเอียดก็แตกต่างจากบ้านเรานิดหน่อย เขาไม่ค่อยใช้สากลนัก
ในเมืองชิซึโอกะมีคนเป็นไข้หวัดหมูแล้ว ที่ญี่ปุ่นเขาเรียกโรคนี้ว่า ชิงกะตะ แต่ข่าวจากเมืองไทยกลับกลบซะมิดเลยก็มีคนป่วยเป็นไข้หวัดหมูตายที่พัทยาสองคน และทั่วประเทศกลับมีสูงขึ้นเกินสี่สิบคนแล้ว พอคุยกับคนญี่ปุ่นกลับโดนล้อว่า ที่ญี่ปุ่นปลอดภัยกว่าแล้วสิ แต่ถึงยังไงการเดินทางมาที่ญี่ปุ่นในตอนนี้ก็ยังต้องมีมาตรการพิเศษอย่างเช่นแจกผ้าปิดจมูก น้ำยาฆ่าเชื้อ และอีกหลายอย่าง ยิ่งใกล้หน้าหนาวเข้าไปเท่าไหร่ ก็ยิ่งอันตรายมากขึ้น ความรุนแรงจะยิ่งเพิ่มขึ้นอีกด้วย
ถึงแม้จะสถานการณ์ในญี่ปุ่นจะย่ำแย่แต่ค่าครองชีพก็ไม่เปลี่ยนแปลง อย่างตั๋วเครื่องบินในประเทศนี่แพงมากๆ อย่างตั๋วไปกลับโอกินาว่าเนี่ย ราคานี้สามารถไปกลับไทยได้สองรอบเลยทีเดียว อ้อมีเรื่องตลกอีกเรื่องคือการจองตั๋วรถชินคันเซ็นผ่านเวปล่วงหน้าจะได้ราคาถูกลงประมาณสามสิบเปอร์เซ็นต์ และหักผ่านบัตรเครดิต ทีนี้พอไปรับตั๋วต้องนำบัตรเครดิตไปด้วย แต่พอวันที่ไปรับกลับมีปัญหาที่ตลกมากๆคือช่องใส่บัตรเครดิตเพื่อยืนยันดันไม่รับบัตรเครดิตกรุงไทยครับ มันใส่ไม่เข้ายัดยังไงก็ไม่เข้าสุดท้าย สุดท้ายเขาช่วยอะไรไม่ได้เลย จะต้องซื้อใหม่กลายเป็นว่าตั๋วแพงกว่าปกติอีกเพราะใกล้วันเดินทางแล้ว แถมยังต้องเสียค่ายกเลิกในเนทอีก นี่คงเพราะช่องบัตรเครดิตเขาล้ำหน้าไปไกลหรือว่าของเราไม่อัพเดทกันแน่ งงจริงๆ